VII Kongres Penitencjarny
Rys historyczny Kongresu
Wydarzenie zgromadziło wielu gości i prelegentów, zarówno praktyków i teoretyków. Kongresy penitencjarne są organizowane od 1996 roku przez Polskie Towarzystwo Penitencjarne i Służbę Więzienną we współpracy z uczelniami, instytucjami i organizacjami zajmującymi się penitencjarystyką, profilaktyką społeczną i resocjalizacją, pomocą społeczną, pracą socjalną.
Patronat
VII Kongres Penitencjarny został objęty honorowym patronatem przez Ministra Sprawiedliwości prof. dr. hab. Adama Bodnara, podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Marię Ejchart, Dyrektora Generalnego Służby Więziennej płk Renatę Niziołek oraz Laboratorium Behaviour in Crisis Lab – Uniwersytet Jagielloński w Krakowie.
Ceremonia otwarcia
W ceremonii otwarcia VII Kongresu Penitencjarnego wzięła udział Wiceminister Sprawiedliwości Maria Ejchart, która w swoim wystąpieniu wymieniła obszary więziennej rzeczywistości, które najbardziej potrzebują zmiany i nowych rozwiązań, po to aby zapewnić odpowiednie warunki służby dla funkcjonariuszy i pracowników a także godne warunki odbywania kary pozbawienia wolności i tymczasowego aresztowania. Dyrektor Generalny Służby Więziennej płk Renata Niziołek podczas swojego wystąpienia zwróciła szczególną uwagę na misję Służby Więziennej, która z jednej strony polega na ochronie społeczeństwa przed sprawcami przestępstw a z drugiej strony na wsparciu resocjalizacyjnym i readaptacyjnym osadzonych. Senator Grzegorz Fedorowicz z Senackiej Komisji Praw Człowieka i Praworządności, były zastępca Dyrektora Generalnego Służby Więziennej, podziękował minister Marii Ejchart za dotychczasową pracę i zapewnił, że może być autentycznym ambasadorem naszej służby, bo jako były więziennik dostaje do zaopiniowania wszystkie akty prawne dotyczące Służby Więziennej. – Musimy przywrócić misję Służby Więziennej, polegającą na tym, że opłaca się pracować z człowiekiem, który odbywa karę pozbawienia wolności – zaapelował.
Obrady plenarne
W trakcie 3 dni intensywnych obrad zaprezentowano ponad 40 wystąpień. Tematyka była bardzo obszerna: diagnoza, prognoza kryminologiczna i interwencja resocjalizacyjna, prawne i kryminologiczne aspekty uwięzienia, readaptacja społeczna w kontekście współpracy ze środowiskiem zewnętrznym a także więzienie jako miejsce pracy, służby i spotkania z drugim człowiekiem. Swoje wystąpienia zaprezentowali zarówno wykładowcy akademiccy jak i czynni funkcjonariusze Służby Więziennej. W czasie Kongresu bardzo często podkreślono walory łączenia teorii z praktycznym doświadczeniem, co także dla studentów uczestniczących w Kongresie miało bardzo duże znaczenie.
Rekomendacje zostaną opracowane w terminie późniejszym, ale już dziś wiadomo, że będzie wśród nich dalsze doskonalenie i rozwój więziennictwa z uwzględnieniem korzystania z dorobku naukowego.
por. Edyta Kulesza
Zdjęcia: chor. sztab. Dariusz Bielecki