Przychodzę więc i klękam na tej Golgocie współczesności – Jan Paweł II
W programie wzieło udział 20 osadzonych, a jego celem było przeciwdziałanie prokryminalnym postawom poprzez kontakt z autentyczną, trudną historią ludzi, którzy przeszli przez piekło obozu koncentracyjnego Auschwitz. To głęboko poruszające doświadczenie, które otwiera na refleksję, uczy empatii i pomaga zrozumieć wartość ludzkiego życia.
Część pierwsza – przedmiot, który opowiada historię
Zajęcia rozpoczęły się od pracy z autentycznymi przedmiotami osobistymi byłych więźniów Auschwitz. Uczestnicy analizowali, czym mógł być dany przedmiot, do czego służył, kto mógł go używać. Następnie poznawali konkretne historie osób, do których te przedmioty należały – ich losy, dramaty, codzienność w obozie, walkę o godność i przetrwanie.
To bezpośrednie zetknięcie z historią w formie namacalnego świadectwa wzbudziło silne emocje. Osadzeni samodzielnie odkrywali ludzkie tragedie, a przez to wchodzili w głąb własnych przemyśleń – o cierpieniu, o przemocy, o człowieczeństwie. Program budował wrażliwość, zrozumienie i empatię – wartości kluczowe dla wewnętrznej przemiany.
Część druga – wystawa w murach jednostki
Drugim etapem programu była wystawa przygotowana przez Muzeum Auschwitz-Birkenau, która została udostępniona na terenie Zakładu Karnego w Tarnowie. Dzięki temu osadzeni mogli doświadczyć bezpośredniego kontaktu z dokumentami, fotografiami, które ukazywały codzienne życie, dramaty i historie byłych więźniów.
Wystawa okazała się głęboko poruszającym i emocjonalnym przeżyciem. Osadzeni w ciszy i skupieniu przechodzili przez ekspozycję, dzieląc się później swoimi refleksjami – zarówno o tamtych czasach, jak i o własnym życiu. Wielu z nich przyznało, że wystawa pomogła im lepiej zrozumieć skalę cierpienia, ale też wartość człowieka, wolności i odpowiedzialności.
Resocjalizacja przez prawdę, historię i empatię
Ten program to nie tylko edukacja historyczna – to przede wszystkim narzędzie głębokiej resocjalizacji, pozwalające osadzonym zatrzymać się, pomyśleć i spojrzeć w głąb siebie. Oddziaływania tego typu mają ogromne znaczenie w procesie powrotu do społeczeństwa. Pokazują, że zmiana jest możliwa, jeśli towarzyszy jej zrozumienie, refleksja i wola życia w zgodzie z wartościami.
To spotkanie z historią – trudną, bolesną, prawdziwą – pozwala uczestnikom inaczej spojrzeć na własne decyzje i dostrzec ich konsekwencje nie tylko dla siebie, ale i dla innych. Bo resocjalizacja to nie tylko wyjście z więzienia – to prawdziwe wejście w człowieczeństwo.
Opracował: ppor. Tomasz Liszka
Zdjęcia: mł.chor. Natalia Katra